Gisteren weer een Engelendag met Roy Martina meegemaakt. Ik ken Roy Martina al een tijdje. Ik heb het Life Experience jaar meegemaakt. Dat was een jaar vol energie en heel veel nieuwe dingen, vrienden, lessen, muziek, meditaties, vakanties. Ik had Roy op een voetstuk staan. Na dat jaar is hij er voor mij vanaf gedonderd. Ik merkte dat hij ook gewoon maar een mens was met al zijn hebbelijkheden en onhebbelijkheden.
Nu weet ik dat ik nog steeds wat van hem kan leren. gisteren was fantastisch. Ik probeer tijdens geleide meditaties wel eens mezelf vanaf een afstand te bekijken en dat lukt niet echt. Ik kan het me voorstellen, maar ik zie het nooit echt. Ik weet dat dat niet uitmaakt. Maar gisteren zag ik mezelf als een soort geelgouden vlammetje, niet echt een vlam, maar misschien als een druppel---je kent die vorm wel van indiase stoffen---rond aan één kant en de andere kant in een punt. Ook in het yin=yang teken zie je zoiets. Mijn "vlam" was niet gebogen, maar recht. En ik zag tegelijk mijn lichaam. Ik als vlam vloog eromheen. Cool.
Deze keer was er ook echt een engel bij me aanwezig. Een heel grote engel, die zijn vleugels om me heen sloeg.
Als intentie had ik: veel energie hebben. Ik wil nu wel weer eens gewoon lekker werken aan al die projecten waar ik mee bezig ben. En ik heb toch weer een parttime baan aangenomen. Ik wil eigenlijk gewoon door kunnen werken en me niet teveel druk hoeven maken of ik wel genoeg slaap en dat soort dingen.
Na twee of drie meditaties had ik ineens het gevoel: Goed dat ik die baan aangenomen heb. Ik dacht meteen: "Dat kan toch niet de boodschap zijn die de engelen voor me hebben?" (Want eigenlijk vind ik het zwak van me dat ik weer een baan heb--uit angst om niet aan genoeg inkomen te komen.) Maar ik voelde of hoorde of dacht dat ik er echt goed aan deed en het goed kon, want de kinderen zouden het goed doen op mijn extra aandacht--ik heb een invalbaan in een ISK-klas(startende buitenlandse leerlingen) Toen ik vroeg: Is dat echt waar, kreeg ik een heel gelukkig gevoel door mijnlichaam stromen, wat voor mij het teken was dat het toch de boodschap was.
Vandaag was ik ervan overtuigd, dat ik op de juiste plaats ben met die baan. Totdat degene, waarvoor ik inval me kwam zeggen dat ze na de herfstvakantie weer een aantal uren komt lesgeven---)
Ik was er ook van overtuigd dat ik veel energie had. Na school ging ik boodschappen doen, een lekkere, bewerkelijke maaltijd gepland, ik zou ook papier gaan halen voor printwerk. Toen: mijn band lek-midden in de stad. Een uur met boodschappen lopen leuren. Geen energie meer over om zowel eten te koken, als mijn band te plakken en dan ook nog naar de saxofoonles te gaan.
Ik begrijp nog niet zo goed waarvoor dat moest gebeuren. Daags na de engelendag, wanneer ik veronderstel dat echt alles van een leien dakeje zal gaan.:-)
(plaatje van home.euphonynet.be/hildacardinaels/engelen.htm )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten