De eerste keer dat ik een trance-dance avond meemaakte zag ik dat ik op een soort planeet liep; ik liep naar iets in de verte en het was de plek waar ik thuishoorde.
De eerste keer dat ik een engelendag van Roy Martina meemaakte liep ik met mijn gids (mijn hoofdgids, zoals ik hem later noemde--mijn gidsen hebben geen namen) op de aarde. Het was de eerste keer dat ik op de aarde kwam. Hij liet me de aarde zien, waar ik heen zou gaan. En ik vond het goed. De volgende dag, toen ik mijn fiets op ging halen, beleefde ik het nogmaals.
Ik ging mijn fiets toen ophalen, omdat de engelendag in IJmuiden was. Ik dacht dat ik er met de bus heen kon vanaf station (Amsterdam) Sloterdijk. Daar was ik met mijn fiets heengegaan. Maar de bussen reden zo vroeg op zondag niet. Ik wilde gaan fietsen, maar dat zou ik niet op tijd halen. Dus ik zette mijn fiets aan de kant en stak mijn duim op. De allereerste auto stopte. (Ik ben niet jong en mooi-wel beetje oud en mooi-nu 54) Ik vertelde de man dat ik naar engelen ging en hij vond zichzelf ook al een engel en ik vond dat ook, in zijn lichtblauwe korte broek en lichtblauwe polo-shirt.
Op die dag gingen we onder andere een metgezel zoeken. Ik denk dat dit voor mij en Nathalie een belangrijke ontmoeting was. Nathalie is mijn lievelingslied en 36 mijn lievelingsgetal. Ze was toen 36 jaar oud. We hebben elkaar later nog een paar keer ontmoet. Het klikte.
Ik heb op die engelendag mijn power animal ontmoet, een zwarte panter; die is nog een hele tijd bij me gebleven. En goed beschouwd heb ik niet echt iets met engelen gehad. Wel zeer diepe ervaringen dat ik heel bijzonder was, en ik voelde me heel verbonden met de groep. Met een paar mensen zijn we bij het strand in IJmuiden blijven hangen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten