Als jonge moeder heb ik grotendeels macrobiotisch geleefd. Met als eerste resultaat kinderen die vrijwel nooit ziek waren. Toch heb ik het de laatste jaren opgegeven. maar vlees, nee dat hoef ik niet en van chemicaliën in mijn voedsel houd ik ook niet. Suiker in koffie of thee, nee dat hoef ik niet.
Ik ben zoals je waarschijnlijk wel weet altijd geïnteresseerd gebleven in gezond voedsel. Ik heb gesapvast en heb me verdiept in zure en alkalische voeding. Maar eigenlijk had ik altijd heimwee naar de macrobiotiek. Ook mijn kinderen (7) kunnen lyrisch doen over misosoep of appeltaart zonder suiker, of zelfgemaakte mochi, zelfgemaakte tofu, two-fu soep, seitanbroodjes of prinsessen-eten. als er iemand zich niet lekker voelt, wil hij of zij graag een kopje misosoep.
Afgelopen vrijdag had een van mijn dochters ons allemaal uitgenodigd om te komen eten. Zij pakt de macrobiotiek beter aan dan ik deed. Voor mij waren het vroeger toch wel vaak regeltjes. Zij past het ontspannen toe en vrij, wat ook de bedoeling is van macrobiotiek. Er stond een grote schaal met sushi klaar toen we aankwamen. Daardoor en door de gezelligheid van de hele avond heb ik spontaan besloten om weer macrobiotisch te gaan eten.
Het sluimerde al. Na al mijn onderzoek naar gezond voedsel kan ik bijna alleen maar besluiten dat macrobiotisch eten het allergezondste is. Mensen weten alleen niet wat het is. Macrobiotiek komt vaak over als een starre eetfilosofie.
In mijn volgende artikelen zal ik wat van mijn nieuwe inzichten over macrobiotiek vertellen. Voor nu: zoek naar het kookboek Halfgaar van Herr Seele. Ik heb het van mijn dochter geleend.
2 opmerkingen:
oohh prinsesseneten! haha
leuk stukje! :)
(en mooie foto ;))
Ja, ik had gehoord dat prinsessen in Japan de vellen van de sojamelk geserveerd op een bepaalde manier te eten kregen. De vellen van de sojamelk halen en laten drogen is een secuur en tijdrovend werkje. Daarom konden bijna alleen prinsessen dat overheerlijke gerecht krijgen.
Een reactie posten